این گزارش اولیه توسط تیمی تنظیم شده است که ابتدا" کار را آغاز کرده بودند ... این ها نکاتی هستند که در تمام طول فعالیت ما بصورت ثابت و بعنوان اصول اولیه کار همیشه مد نظر بوده اند.
با تشکر از خانم نجفیان به عنوان یکی از بانیان این طرح و کسی که با تلاشها و پیگیری های خود هیچگاه اجازه نداد این طرح دچار مشکل شود.
مقدمه
گزارشی که پیش روی شماست گزارش تلاش 42 نفر افراد داوطلب ، کادر پزشکی و مدیران در 8 ماه فعالیت برای گذراندن ساعاتی خوش در کنار کودکان بیمار بخش نفرولوژی بیمارستان کودکان مفید می باشد. حقیقت این است که این گزارش ، گزارش کوششی برای کودکان بستری نیست بلکه گزارشی است از تلاش برای یافتن خویش در کنار کودکان بستری ، همراهان آنان و کادر پزشکی . تلاشی برای یافتن طعم شیرین زندگی با چشیدن لبخند کودکی بستری ، پیدا کردن حس آرامش با دیدن لحظه ای استراحت برای مادری خسته که به بودن تو در کنار کودکش اطمینان می کند.
گزارشی است از داستان احتیاج ما به محبت ، خیر و دوستی و اشتیاق آنان به در آغوش کشیدن ما. گزارشی از سادگی خوشبختی ، اعجاز شادی ، نیاز به بازی ، احساس امنیت در یاری و گذاردن نشانه ای از انسان. پدران ما سالیان سال پیش دست های رنگی خویش را به نشانی از موجودی هوشمند به دیوار های غار نشانده اند. شاید همان نیاز، امروز ما را برآن داشته تا برچسبی رنگی بر سرم کودکان گذارده و با رنگهای انگشتی نشانی بر قلبهایمان بگذاریم. این گزارش چیزی بیش از این نیست تلاشی برای یافتن خودمان در سادگی و شادی کودکان بستری . گزارش نیاز ما و پاسخ مشفقانه و مشتاقانه آنها.
گزارشی که پیش روی شماست گزارش تلاش 42 نفر افراد داوطلب ، کادر پزشکی و مدیران در 8 ماه فعالیت برای گذراندن ساعاتی خوش در کنار کودکان بیمار بخش نفرولوژی بیمارستان کودکان مفید می باشد. حقیقت این است که این گزارش ، گزارش کوششی برای کودکان بستری نیست بلکه گزارشی است از تلاش برای یافتن خویش در کنار کودکان بستری ، همراهان آنان و کادر پزشکی . تلاشی برای یافتن طعم شیرین زندگی با چشیدن لبخند کودکی بستری ، پیدا کردن حس آرامش با دیدن لحظه ای استراحت برای مادری خسته که به بودن تو در کنار کودکش اطمینان می کند.
گزارشی است از داستان احتیاج ما به محبت ، خیر و دوستی و اشتیاق آنان به در آغوش کشیدن ما. گزارشی از سادگی خوشبختی ، اعجاز شادی ، نیاز به بازی ، احساس امنیت در یاری و گذاردن نشانه ای از انسان. پدران ما سالیان سال پیش دست های رنگی خویش را به نشانی از موجودی هوشمند به دیوار های غار نشانده اند. شاید همان نیاز، امروز ما را برآن داشته تا برچسبی رنگی بر سرم کودکان گذارده و با رنگهای انگشتی نشانی بر قلبهایمان بگذاریم. این گزارش چیزی بیش از این نیست تلاشی برای یافتن خودمان در سادگی و شادی کودکان بستری . گزارش نیاز ما و پاسخ مشفقانه و مشتاقانه آنها.
ماجرا
در مرداد ماه 1387 طی دوره آموزشی با عنوان بازیابی خلاقیت در موسسه پژوهشی کودکان دنیا قرار براین شد تا کاری گروهی در خدمت دیگران و شکوفایی خلاقیت شخصی برگذار شود. تصمیم گرفته شد تا این کار با یاری کودکان بستری در بیمارستان ها انجام شود.
اما چه کاری و چگونه ؟ طرح های مختلفی ارایه شد :
· تهیه و تدارک داروها یا تجهیزات برای بیمارستان ها و خانواده هایی که توان پرداخت هزینه ها برای آنان ممکن نیست
· آراستن محل بستری کودکان با توجه به بازدیدهای بعمل آمده و وضعیت آنها
· تجهیز اطاق های بازی یا کتابخانه برای کودکان در بیمارستان ها
· گذرندان اوقاتی خوش و شاد در کنار کودکان و بازی با آنها
با بررسی پیشنهادات و مراجعه به بیمارستان ها مشخص شد که فعالیتی باید انجام شود که :
· صرفا جنبه مادی نداشته باشد زیرا اگرچه کمک است اما اشخاص را درگیر برنامه ای منظم نمی کند و همچنین لازم است تا ما کار خودمان را انجام دهیم نه اینکه مسئولیت سازمان ها و مراجع موظف را بعهده بگیریم.
· امکان انجام آن در محیط بیمارستان ها با توجه به فعالیت های درمانی ممکن باشد و باعث آشفتگی در اجرای وظایف آنان نگردد.
· پروژه ای انجام شود که آغاز و پایان آن برای بیمارستان و افراد مشخص باشد.
· به سادگی برای تمامی افراد قابل اجرا باشد.در نهایت هر هفته یک گروه به بیمارستان مفید بخش نفرولوژی مراجعه نمودند و با همکاری کادر پزشکی ، کادر غیر پزشکی ، همراهان کودکان و کودکان با آنان بازی کردیم و اوقات شادی را در کنار هم تجربه نمودیم. این فعالیت از تاریخ 21/6/87 با انجام اولین برنامه آغاز شد و در تاریخ 16/12/87 آخرین جلسه آن برگذار شد. در مجموع 26 برنامه با مشارکت42 نفر برگذار شد.
در مرداد ماه 1387 طی دوره آموزشی با عنوان بازیابی خلاقیت در موسسه پژوهشی کودکان دنیا قرار براین شد تا کاری گروهی در خدمت دیگران و شکوفایی خلاقیت شخصی برگذار شود. تصمیم گرفته شد تا این کار با یاری کودکان بستری در بیمارستان ها انجام شود.
اما چه کاری و چگونه ؟ طرح های مختلفی ارایه شد :
· تهیه و تدارک داروها یا تجهیزات برای بیمارستان ها و خانواده هایی که توان پرداخت هزینه ها برای آنان ممکن نیست
· آراستن محل بستری کودکان با توجه به بازدیدهای بعمل آمده و وضعیت آنها
· تجهیز اطاق های بازی یا کتابخانه برای کودکان در بیمارستان ها
· گذرندان اوقاتی خوش و شاد در کنار کودکان و بازی با آنها
با بررسی پیشنهادات و مراجعه به بیمارستان ها مشخص شد که فعالیتی باید انجام شود که :
· صرفا جنبه مادی نداشته باشد زیرا اگرچه کمک است اما اشخاص را درگیر برنامه ای منظم نمی کند و همچنین لازم است تا ما کار خودمان را انجام دهیم نه اینکه مسئولیت سازمان ها و مراجع موظف را بعهده بگیریم.
· امکان انجام آن در محیط بیمارستان ها با توجه به فعالیت های درمانی ممکن باشد و باعث آشفتگی در اجرای وظایف آنان نگردد.
· پروژه ای انجام شود که آغاز و پایان آن برای بیمارستان و افراد مشخص باشد.
· به سادگی برای تمامی افراد قابل اجرا باشد.در نهایت هر هفته یک گروه به بیمارستان مفید بخش نفرولوژی مراجعه نمودند و با همکاری کادر پزشکی ، کادر غیر پزشکی ، همراهان کودکان و کودکان با آنان بازی کردیم و اوقات شادی را در کنار هم تجربه نمودیم. این فعالیت از تاریخ 21/6/87 با انجام اولین برنامه آغاز شد و در تاریخ 16/12/87 آخرین جلسه آن برگذار شد. در مجموع 26 برنامه با مشارکت42 نفر برگذار شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر